Հետազոտությունը ցույց է տվել, որ աբորտ արած կանայք տարիներ անց չեն ափսոսում կայացրած որոշման համար

Քանի դեռ հասարակությունը, քաղաքական գործիչներն ու կրոնական կազմակերպությունների ներկայացուցիչները վիճում են կանանց իրավունքի վերաբերյալ՝ երեխա ունենալու կամ աբորտ անելու որոշման հետ կապված, ընդունում են օրենքներ, կազմակերպում են բողոքի ակցիաներ, գիտնականները շարունակում են ուսումնասիրել հղիության արհեստական ընդհատման ոչ միայն ֆիզիկական հետևանքները, այլև՝ «զգացմունքայինները»:

Ի հեճուկս տարածված կարծիքի, թե այդ քայլից հետո յուրաքանչյուր կին հոգեպես զղջում է իր արարքի համար, ընկճվածություն է ունենում և այլն, վերջերս հրապարակված հետազոտությունը ցույց է տվել, որ, ընդհակառակը, արհեստական ընդհատման և ինքնավնասման մեծացած վտանգի միջև կապ չկա: Սան Ֆրանցիսկոյի Կալիֆորնիական համալսարանի գիտնականները որոշել են ուսումնասիրել, թե ինչ է տեղի ունենում երկարաժամկետ հեռանկարում: Turnaway անունը կրող հետազոտությանը մասնակցել է ԱՄՆ-ի 30 տարբեր նահանգներից 667 կին, ովքեր աբորտ են արել իրենց կամքով: Նրանց հարցրել են աբորտից 1 շաբաթ անց, այնուհետև՝ տարեկան 2 անգամ: Արդյունքներն անսպասելի են եղել աշխատանքի հեղինակների համար:

UCSF-ի մանկաբարձ, գինեկոլոգ և վերարտադրության դոցենտ Քորին Ռոքան ընդգծել է հետաքրքիր բացահայտումը՝ որևէ զգացմունքի ինտենսիվությունը չափազանց քիչ է:

Ինչպես պարզվել է, հղիության ընդհատումից 1 շաբաթ անց կանանց 51%-ը հիմնականում դրական էմոցիաներ է դրսևորել, 17%-ը՝ բացասական, 20%-ն ասել է, որ ոչ մի զգացում չունի կատարած քայլի նկատմամբ: Ժամանակի ընթացքում քիչ էմոցիաներ ունեցողների կամ ընդհանրապես չունեցողների թիվը տարեցտարի աճել է՝ 1 տարի անց՝ 45%, 3 տարի անց՝ 63%: 5 տարի անց կանանց 84%-ը նշել է, որ իրեն թեթև է զգում կամ ընդհանրապես չի մտածում արարքի մասին: Միայն 6%-ն է նշել, որ վերաբերմունքը բացասական է:

Անմիջապես աբորտից հետո հարցվածների 95%-ը նշել է, որ ճիշտ որոշում է ընդունել, իսկ հետազոտության վերջում արդեն կանանց 99%-ը չէր կասկածում իր քայլին:

Ինչ վերաբերում է հասարակության կարծիքին, ապա հետազոտության սկզբում հարցվածների 30%-ը հայտնել է, որ կշտամբանքի է ենթարկվել, նույնքան հարցվածներ էլ խոսել են կշտամբանքի չենթարկվելու մասին, իսկ 40%-ը հանրության հետ չի քննարկել:

Բժիշկ Ռոքան նշել է, որ 5 տարի անց գրեթե բոլոր կանանց մոտ թեթևություն է նկատվել: Նույնիսկ եթե նրանք դժվարությամբ են ընդունել ընդհատելու որոշումը կամ զգացել են, որ հանրությունը չի ընդունի իրենց, հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ կանանց մեծամասնությունը որոշ ժամանակ անց համարում են, որ ճիշտ որոշում են կայացրել: Բժշկի խոսքով՝ դա հերքում է այն միտքը, որ կանանց մեծամասնությունը տառապում է աբորտի պատճառով: Նա վստահեցրել է, որ հնարավոր է՝ կանայք զղջան, բայց, դրա հետ մեկտեղ, իրենց համար դա անկասկած ճիշտ որոշում լինի:

Հետազոտության հեղինակները վերապահություն են հայտնել, որ իրենց եզրակացություններով նպատակ չունեն արժեզրկել նրանց զգացմունքները, ովքեր զղջում են հղիության ընդհատման համար, սակայն արդյունքները ցույց են տվել, որ միայն փոքրամասնության կարծիքի հիման վրա սխալ է այդ իրավունքը վերցնել ընդհանրապես բոլոր կանանցից: Turnaway նախագիծն արդեն ունի քննադատներ, որոնց համոզմամբ՝ կանանց ավելի քան 65%-ը, ովքեր սկզբնապես համաձայնվել են մասնակցել հետազոտությանը, հետագայում դուրս են եկել դրանից, ընդ որում՝ մեծամասամբ հենց նրանք են ծանր զգացմունքներ ունենում:

Հղիության արհեստական ընդհատման դեմ պայքարող ակտիվիստ Դևիդ Ս.Ռիրդոնը հայտարարել է, որ հետազոտությունը բացառապես հիմնված է կանանց այն խմբի վրա, ովքեր աբորտից հետո սպասում էին բացասական ռեակցիայի, տարել են ամենացածր սթրեսը և, հնարավոր է, ունեն թերապևտիկ օգուտներ աբորտների մասին հետազոտությունների քննարկումներից, որտեղ հաստատվում է իրենց արարքի «ճշմարտացիությունը»: