Գիտնականները պարզել են, թե ովքեր են ավելի հաճախ առաջխաղացում ունենում աշխատանքում

Բերքլիի Կալիֆորնիական համալսարանի հետազոտողները 450 ուսանողների խնդրել են հատուկ ձևաթղթեր լրացնել՝ 14 տարվա տարբերությամբ: Այդպիսով գիտնականները ցանկացել են հետևել, թե ինչպես են մարդկանց անհատական որակներն ազդում նրանց աշխատանքային ուղու վրա:

Ինչպես պարզվել է, ինքնասիրահարված, կեղծավոր և ագրեսիվ մարդիկ իրենց կարիերայում այնքան առաջ չեն գնացել, որքան նրանք, ովքեր առատաձեռն և վստահելի են եղել: Գիտնականները դա բացատրում են նրանով, որ «լավ» մարդիկ շփման ավելի բարձր հմտություն ունեն և իրենց ավելի հեշտությամբ են գտնում սոցիումում:

Հետազոտության հեղինակները պատմել են, որ արդյունքներն ապշեցրել են իրենց: Աշխատության հեղինակներից Քեմերոն Անդերսոնը բացատրել է, որ, անկախ մարդու անձից ու իրավիճակից, աշխույժ և բարդ հատկանիշը մարդկանց իշխանության համար պայքարում առավելություն չի տվել նույնիսկ առավել խիստ կորպորատիվ մշակույթում, որտեղ յուրաքանչյուրն «իր գլխի տերն է»: Նրա խոսքով՝ դա նշանակում է, որ անպատկառները և անբարտավաններն իշխանության չեն հասնում, առաջ չեն շարժվում այնքան արագ, որքան՝ մյուսները, նշանակում է՝ նրանց ագրեսիվությունը և էգոիզմն առաջընթացի հարցում անօգուտ են:

Իրենց հետազոտությունում գիտնականները երկու թեստ են կատարել՝ BFI և NEO PI-R: Առաջինը ցույց է տալիս մարդկանց ընկալումը մեկը մյուսի կողմից: Այդպիսի մոդելը ենթադրում է, որ մարդն ունի անհատականության հարաբերականորեն 5 անկախ գիծ. էքստրավերսիա, բարեգթություն, բարեխղճություն, նեյրոտիզմ, փորձի նկատմամբ բացություն: NEO PI-R-ը նույնպես ցույց է տալիս այդ 5 հատկանիշները, սակայն ցուցաբերում է անհատականության առավել խորը ընկալում:

Գիտնականները նշում են, որ այն մարդիկ, ովքեր սովորաբար համարվում են ագրեսիվ կեղծավորներ, ավելի հակված են մյուսների նկատմամբ թշնամական վերաբերմունքի և ստելու՝ հանուն իրենց շահի, ինչպես նաև ժխտելու այլոց հոգսերը կամ բարեկեցությունը: Չնայած նրան, որ այդպիսի մարդիկ հաճախ պատրաստ են «ամեն ինչի»՝ հանուն ցանկալիի, նրանց վերաբերմունքը մյուսների նկատմամբ կարող է ընդհանուր առմամբ վնասակար լինել նաև կազմակերպությանը:

Հետազոտությունը ցույց է տվել, որ «անցանկալի» աշխատակիցները հաճախ առաջ են մղում սեփական հետաքրքրությունները՝ ի վնաս ընկերության հաջողության, և վերջնարդյունքում ստեղծում են կոռումպացված կորպորատիվ մշակույթ: Աշխատության հեղինակները ցավով եզրափակում են, որ այդպիսի մարդիկ ղեկավար պաշտոններ այնքան հաճախ են ստանում, որքան «լավ մարդիկ»: