Շատերի մոտ կորոնավիրուսի դեմ կայուն իմունիտետ, հնարավոր է, երբեք էլ չձևավորվի

Յուհանի համալսարանի գիտնականները հետազոտել են քաղաքի 26 հազար բնակիչների մոտ հակամարմինների առկայությունը: Նրանցից 3832-ն առողջապահության աշխատակիցներ են, որոնց մոտ համաճարակի ժամանակ թեստերի բացակայության և այլ պատճառով չեն հասցրել Covid-19 ախտորոշել: Ընդհանուր գնահատմամբ՝ բուժաշխատողների առնվազն 1/4-ը պետք է կորոնավիրուսով վարակված լիներ: Եվս 1470 պացիենտ վարակվել է Covid-19-ով, ընդ որում՝ հետազոտության համար նրանցից արյուն են վերցրել բուժվելուց 21 օր անց:

Պարզվել է, որ վերջերս կորոնավիրուսով վարակված հիվանդների 10,8%-ը նոր վիրուսի նկատմամբ IgG հակամարմիններ չեն ունեցել: Այդ հակամարմինները պատասխանում են երկարաժամկետ իմունիտետի համար: Այլ խոսքով՝ առնվազն յուրաքանչյուր 10-րդ պացիենտը հիվանդությունից արդեն երեք շաբաթ անց վիրուսի նկատմամբ կայուն իմունիտետ չի ունեցել:

Բուժաշխատողների շրջանում այդպիսի հակամարմիններ են հայտնաբերվել միայն 4%-ի մոտ (մինչդեռ պետք է վարակված լիներ 25%-ը): Նրանց մոտ նոր կորոնավիրուսի հակամարմիններ հանդիպելու փոքր ցուցանիշը բացատրվում է նրանով, որ նրանց մեծ մասը թեստավորվել է հիվանդությունից շաբաթներ անց:

Ըստ այդմ՝ հեղինակները եզրակացնում են, որ հիվանդացածների մոտ գուցե տևական պաշտպանիչ հակամարմիններ չլինեն: Եթե դա իսկապես այդպես է և առողջացածները երեք ամիս հետո կրկին կարող են վարակվել, ապա կորոնավիրուսն իրենից ավելի մեծ վտանգ է ներկայացնում, քան մինչ այժմ համարվել է:

Օրինակ՝ Շվեդիան նախատեսում էր բնակչության շրջանում ձևավորել SARS-CoV-2-ի «խմբային իմունիտետ», իսկ իտալական Բերգամո նահանգի համար այդպիսի իմունիտետն արդեն առկա է, թեև՝ ծանր գնով (համաճարակի շրջանում մահացել է յուրաքանչյուր 200-րդ բնակիչը): Այժմ կարող է պարզվել, որ այս աշնանը, երբ սպասվում է կորոնավիրուսի առավել ուժգին երկրորդ ալիքը, այդ նույն տարածաշրջանները կարող են կրկին բախվել նույն վարակին: Հնարավոր է՝ դա բացատրում է նաև այն հանգամանքը, որ կորոնավիրուսի հակամարմիններով շվեդների թիվը, ըստ թեստերի քանակի, աճում է բավականին դանդաղ, քան սպասվել է:

Նշվում է, որ չինացի հետազոտողների եզրակացությունները կարող են մինչև որոշակի մակարդակի ահագնացնել խնդրի ծավալը: Հիվանդությունից պաշտպանող իմունիտետի հնարավորությունը կախված է ոչ միայն IgG հակամարմիններից, այլև՝ IgA-ներից: Նրանց դերակատարումը կորոնավիրուսով վարակման դեպքում քիչ հայտնի է: IgA-ները ներկայումս բավարար ուսումնասիրված չեն, և հասկանալի չէ՝ գործո՞ւմ են դրանք հետազոտված վիրուսների (գրիպի) դեպքում (տվյալների միայն մի մասն է ցույց տալիս դրա հավանականությունը): Բացառված չէ, որ այդ հակամարմինները կարող են ազդել նաև Covid-19-ով հիվանդացածների մոտ կորոնավիրուսի նկատմամբ կայունության վրա:

Առայժմ ոչ մի հստակ ապացույց չկա, որ թեկուզ մի քանի ամսով նոր վիրուսի նկատմամբ իմունիտետ է առաջանում: Անցկացված բոլոր փորձարկումները՝ կենդանիների կրկնակի վարակման վերաբերյալ, տևել են ընդամենը շաբաթներ, իսկ մարդկանց դեպքում այդպիսի փորձարկումները, հասկանալի պատճառներով, քիչ իրատեսական են:

Վարակվածների մեծ մասի մոտ IgG հակամարմինների երկարաժամկետ ձևավորման բացակայությունը դեռ չի խոսում նոր վիրուսի դեմ պատվաստանյութի ինքնաբերաբար առաջացման մասին, թեև մի շարք դիպաշարերում իրավիճակն առավել բարդ է գնահատվում: