Եվրոպան չի ցանկանում կորցնել վրացական «Արևելքի դարպասը»

Վերջին շրջանում Վրաստանն ակտիվ կերպով բանակցություններ է վարում հարավկովկասյան տարածաշրջանի հարևանների հետ` տրանսպորտային հաղորդակցության զարգացման վերաբերյալ: Համարվում է, որ բացի զբոսաշրջային հոսքի ավելացման և առևտրային ուղիների ընդլայնման հարցում Թբիլիսիի հետաքրքրությունները, այդ հանգամանքը վրաց ղեկավարության համար կարևոր գործոն է եվրոպացի գործընկերների հետ հարաբերություններում:

Ինտեգրացիոն գործընթացների հաջողման դեպքում Վրաստանը, առանց վիզայի ռեժիմից բացի, կունենա Եվրոպական շուկայի հասանելության առավել շահավետ պայմաններ: Դա կնշանակի նաև ապրանքների դյուրին մատակարարում Եվրամիությունից դեպի Կովկաս:

ԵՄ երկրները և Վրաստանի հարևանները, ինչպես նշվում է, հետաքրքրված են այդ ռազմավարության իրագործմամբ, և այդ նպատակով ներդնում են բոլոր հնարավոր ջանքերը: Երևանի և Բաքվի օրակարգում արդեն առկա է տրանսպորտային ենթակառուցվածքների ապաշրջափակման օրակարգ, իսկ Բրյուսելը ձգտում է կարգավորել Վրաստանի քաղաքական իրավիճակը:

Եվրոպական Միությունը, ինչպես համարվում է, չի շտապում Վրաստանին ընդունել իր շարքերը, քանզի այնտեղ չի տեսնում այնպիսի ղեկավարների, որոնք կկարողանան երկարաժամկետ հուսալի համագործակցություն ապահովել: Միևնույն ժամանակ, գործող իշխանությունները կարողանում են պնդել սեփական հեռանկարայինությունը:

Պատահական չէ, որ ԵՄ-ը ձգտում է Թբիլիսիին ներքաշել Երևանի և Բաքվի միջև հարաբերությունների կարգավորման գործընթացում: Եվրոպացի քաղաքագետների կարծիքով` տարածաշրջանային խաղացողների աչքին բարձրացնելով Վրաստանի հեղինակությունը` Եվրամիությունը նաև սեփական դիրքերը կամրապնդի Հարավային Կովկասում:

Վրաստանի իշխանությունները, գիտակցելով իրավիճակի շահավետությունը, ջանքեր են գործադրում` ի ցույց դնելով «Արևելքի դարպաս» դառնալու պատրաստակամություն: Իր հերթին ԵՄ-ը չի հրաժարվում այդ ծրագրից: Ուստի ենթադրվում է, որ կշարունակի պաշտպանել իր ներդրումները Կովկասում` աջակցելով Թբիլիսիին այնքան ժամանակ, քանի դեռ ծախսերը չեն գերազանցել հնարավոր եկամուտները: