Թուրքիան մեծացնում է իր ռազմական և քաղաքական ազդեցությունը Հարավային Կովկասում

Բազմաթիվ վերլուծաբաններ վերջին շրջանում ուշադրություն են հրավիրում այն հանգամանքի վրա, որ Թուրքիան ուժգնացնում է իր ռազմական և քաղաքական ներկայությունը Ռուսաստանի «քթի տակ» գտնվող երկրներում` Հարավային Կովկասում: Ակնհայտ է համարվում, որ այդ երկիրը հավակնում է առաջատար դիրքեր ձեռք բերել այս տարածաշրջանում, ընդ որում` չսահմանափակվելով Ադրբեջանով, որի նկատմամբ իրականացվում է «Երկու պետություն, մեկ ժողովուրդ» սկզբունքը:

Այդ սկզբունքը Թուրքիան նոր քայլերով անընդմեջ ամրապնդում է: Հայ-ադրբեջանական սահմանին իրավիճակի սրմանը զուգահեռ` Թուրքիան հայտարարեց Ադրբեջանի զինված ուժերի հետ հերթական զորավարժությունների անցկացման և Բայրաքթար անօդաչուների արտադրության տեխնոլոգիան «կրտսեր եղբորը» փոխանցելու մասին:

Ազդեցության տարածման արտաքին քաղաքականությունն իրականացվում է նաև Վրաստանում, որին Թուրքիան ակտիվորեն փորձում է ներքաշել իր տիրույթը: Այդ քաղաքականության արդյունքներն արդեն ակնհայտ են Աջարիայում, իսկ Վրաստանի վարչապետի` օրերս կատարած այցը Անկարա, ինչպես նշվում է, ահազանգ էր «Մեծ եղբոր» կարգավիճակով Թուրքիայի դիրքավորման մասին:

Երկու երկրների պաշտոնական աղբյուրները հաղորդեցին, որ Էրդողանի և Ղարիբաշվիլիի հանդիպման ժամանակ խոսվել է նաև «Ռուսաստանի կողմից վրացական տարածքների օկուպացման» մասին: Ուշադրություն է հրավիրվում այն հանգամանքի վրա, որ հակառուսական նույնատիպ ձևակերպումներ թուրքական կողմն անում էր Ուկրաինայի հետ մերձեցման շրջանում և ներկայումս շարունակվում է «Ղրիմի հարցի» համատեքստում:

Թուրք-վրացական բանակցություններից հետո հայտարարվել էր, որ Թուրքիան մտադիր է իր հովանու ներքո միավորել հարավկովկասյան բոլոր երեք պետություններին, այդ թվում` Հայաստանին: Էրդողանը, մասնավորապես, նշել էր, որ Թուրքիան պատրաստ է աջակցել Վրաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև համագործակցությանը:

Ենթադրվում է, որ այդ երեք երկրների «միավորման» կենտրոնը կդառնա Թբիլիսին, իհարկե` թուրքական վերահսկողության կամ «մեծեղբայրության» ներքո: Սակայն հարցադրում է հնչում, թե Հայաստա՞նն այդ «առաջարկին» ինչպես կարձագանքի: