Կարող է պարզվել, որ իններորդ մոլորակն իրականում մանր սև խոռոչ է

Արեգակնային համակարգի ծայրամասում հնարավոր է՝ գոյություն ունենա Երկրի հինգ քաշից ոչ ավելի փոքր սև խոռոչ: Մեծբրիտանական Դարեմի համալսարանի աստղագետ Յակուբ Շտոլցը և ԱՄՆ-ի Իլլինոյսի համալսարանի աստղագետ Ջեյմս Անվինը կարծում են, որ այս տարօրինակ հիպոթեզը կարող է միանգամից պատասխանել աստղաֆիզիկայի երկու անոմալիաների. միկրոոսպնյակավորման իրադարձությունների առատություն և Կոյպերի գոտու տրանսնեպտունյան որոշ օբյեկտների անոմալ ուղեծրեր:

Միկրոոսպնյակավորումը աստղի կարճաժամկետ պայծառության աճն է այն ժամանակ, երբ նրա և դիտողի միջև անցնում է ինչ-որ օբյեկտ (գրավիտացիոն ոսպնյակ): Աստղագետները Ծիր Կաթինի կենտրոնի ուղղությամբ և Կոյպերի գոտուց անդին տեղակայված, Երկրի 0,5-20 մեծության ոսպնյակների համար դիտարկում են նմանատիպ իրադարձությունների առատությունը: Տարբերակներից մեկն այն է, որ միկրոոսպնյակավորումը կարող է առաջացնել թափառող մոլորակը, որը երբևէ «առևանգվել» է Արևի ձգողականության կողմից և այժմ գտնվում է Արեգակնային համակարգի ծայրամասում:

Այդպիսի մոլորակի գոյությունը կարող է բացատրել նաև այն, թե ինչու են Կոյպերի գոտում (Նեպտունի ուղեծրից դուրս գտնվող տիեզերք) գտնվող որոշ երկնային մարմիններ շարժվում արտասովոր հետագծով: Որոշ տրանսնեպտունյան մարմինների ուղեծրերը խիստ ձգված են, մյուսներինը՝ արևուղու հարթության նկատմամբ առավել կռացած: Ընդ որում՝ մարմինները հիմնականում խմբավորված են մեկ ուղղությամբ:

2016թ. հրապարակված հոդվածում աստղագետների խումբն առաջ է քաշել 9-րդ մոլորակի գոյության մասին հիպոթեզ: Այն Երկրի 5-15 չափի մարմին է, գտնվում է Արևից 300-1000 աստղագիտական միավոր հեռավորության վրա: Եվ հենց իններորդ մոլորակի ձգողականության ազդեցությունը կարող է փոխել տրանսնեպտունյան մարմինների ուղեծրերը:

Սակայն Շտոլցի և Անվինի հիպոթեզն ավելի առանձնահատուկ է և բացատրում է այն փաստը, թե ինչու մինչ օրս չի հաջողվել հանելուկային մոլորակը դիտել աստղադիտակով: Եվ միկրոոսպնյակավորումը, և ուղեծրերի անոմալիաները կարող են պայմանավորված լինել այսպես կոչված առաջնային սև խոռոչով: Ի տարբերություն զանգվածեղ սև խոռոչների, որոնք ձևավորվում են աստղի կոլլապսի արդյունքում, առաջնային խոռոչներն առաջացել են Տիեզերքի գոյության նախնական փուլերում՝ տաք պլազմայից:

Առաջնային սև խոռոչները կարող են մանր լինել: Անվինի և Շտոլցի հաշվարկներով՝ նման մարմինը կարող է Երկրից 5 անգամ ծանր լինել, ունենալ 4,5 սմ շառավիղ: Այդպիսի առաջնային խոռոչի ճառագայթումն աննշան է, սակայն նրա շուրջը կարող է գոյություն ունենալ մութ մատերիայի մի քանի աստղագիտական միավոր ունեցող հալո (սկավառակ): Մութ մատերիայի շատ նմուշների ենթադրությամբ նրա մասնիկները գամմա-դիապազոնում երբեմն փոխադարձաբար անիհիլացնում են բռնկմամբ: Հոդվածի հեղինակների կարծիքով` միակ տարբերակն ապացուցելու, որ Արեգակնային համակարգի ծայրամասում իններորդ մոլորակի փոխարեն մանր սև խոռոչ է, հենց գամմա-ճառագայթման շարժվող աղբյուրի հայտնաբերումն է:

Բացի այդ, գիտնականները նմանատիպ 21 երևույթ հայտնաբերել են տարօրինակ առկայծող Տաբբի աստղի մոտ և առաջին անգամ արձանագրել, թե ինչպես է սև խոռոչը կործանել աստղին: