Ալեսանդրա Պապինի. Ոմանք սկսել են բարկանալ փողոցում գտնվող մարդկանց վրա

«Իտալիա եմ ժամանել Իսրայելից: Ինքնաթիռում միայնակ էի: Օդանավակայում նույնպես մարդ չկար: Սրահում միայն իտալացի ստյուարդներն ու ստյուարդուհիներն էին. ծիծաղում էին, որովհետև անելու բան չունեին: Ժամանելիս սահմանապահներն էին կատակում, որ միայն իմ անձնագիրը պետք է ստուգեն: Եվ օդանավակայանի աշխատակիցները, ովքեր հարցնում էին, թե որտեղից եմ վերադառնում, նույնպես կատակում էին: Ծիծաղելի էր. միայն իմ բեռն էր: Որովհետև այս ամենի միայն սկիզբն էր: Նույն օրը, երեկոյան, սկսեցին փակել Լոմբարդիան: Իմ ջերմությունը նույնպես ստուգեցին, երբ ժամանեցի: Մարդիկ դիմակներով էին: Հիմնականում բոլորը լավ տրամադրություն ունեին, որոհետև ոչինչ հայտնի չէր:

Նույն երեկոյան սկսեցին հայտնել, որ հյուսիսային շրջաններից չպետք է ուղևորվել: Ռեստորաններն այնտեղ մինչ այդ էին փակվել: Մինչ այդ վարակվածները մինչև 2 հազարն էին: Մարտի 7-ն էր: Ես եկա Ռապալլո. այստեղ վարակվածներ չկային, ամեն ինչ հանգիստ էր: Հիմա կան: Այդ երեկո ես բարում էի, հաջորդ օրվանից փակեցին: Բայց հենց այդ երեկո տեղի ունեցավ այն, ինչի պատճառով հիմա Իտալիան հալչում է. հենց հայտարարեցին, որ Լոմբարդիան և Վենետոն շրջափակվում են, որտեղ շատ վարակվածներ կային, բազմաթիվ մարդիկ փախան այլ՝ հանգիստ շրջաններ:

Չեմ կարծում, թե իշխանությունները մտադրված են իրավիճակը բարդացրել: Կարծում եմ՝ մտածել են, որ իրենց կլսեն: Սակայն արդյունքում հարավում էլ վարակվածները շատացան. ամբողջ երկիրը փակվեց: Ամսի 11-ից ամբողջ երկրում կարանտին է: Ռապալլոյում հիմա 6-7 վարակված կա: Մեկը մահացել է:

Հարազատներիս վերաբերմունքն այս 2 շաբաթների ընթացքում էականորեն փոխվել է՝ ամեն օր ավելի վատանալով: Սկզբում ասում էին, որ այսինչ տեղը բաց է, բայց պետք է հերթով գնալ՝ մեկական: Հիմա արգելված է նույնիսկ վազել, հեծանիվ վարել: Միայն ուտելիքի ու դեղի: Սկզբում կատակում էին: Իսկ հետո ոմանք սկսեցին բարկանալ փողոցում գտնվողների վրա. ատելություն՝ առանց հասկանալու, որ ոմանք պետք է աշխատեն. նրանց աշխատանքը չեն դադարեցրել: Օրինակ՝ մայրս պետք է գնա աշխատանքի, և նրա հասցեին վատ բաներ են հնչում, քանի որ մտածում են՝ զբոսնում է:

Աշխատողներ կան. սուպերմարկետները, բանկերը, ապահովագրականները, դեղատները, խանութները բաց են: Կան նաև մարդիկ, ովքեր ենթակառուցվածքներն են ապահովում: Տրանսպորտն աշխատում է, թեև՝ դատարկ: Արտադրությունը չեն կանգնեցրել: Եթե այդ ամենն այստեղ՝ Ռապալլոյում, ոչ մի բանի վրա չի ազդում, ապա Լոմբարդիայում շատ խիստ ազդեցություն ունի: Թողել են արտադրությունները, որոնք համապատասխանում են անվտանգության չափանիշներին. մարդիկ կարող են հեռու կանգնել, դիմակով աշխատել և այլն:

***

Այսօրվանից սուպերմարկետների աշխատանքային ժամը կրճատել են: Շատ բաներ փակեցին, օրինակ՝ հագուստի արտադրամասերը, պետական գրասենյակները և այլն, թողեցին միայն կենսականները:

Շատերը վախենում են, որ կարող է վարակված լինեն կորոնավիրուսով: Զանգում են, նկարագրում, որ ջերմություն ունեն, հազում են, պատասխանում են, որ եթե բարդանա, դիմեն: Թեստավորել բոլորին չեն կարող, թեև հիմա սկսել են շատերին թեստավորել: Գրիպից չի տարբերվում, և հուսով ենք՝ եղանակի տաքացմանը զուգահեռ դա էլ կկարգավորվի:

Զոհերը շատ են, որովհետև թեստավորում են միայն նրանց, ովքեր ախտանշաններ ունեն ու հայտնվել են հիվանդանոցում: Ուստի չգիտենք՝ ով է վարակված: Մահացությունն էլ շատ բարձր է: Շատերը վարակված են, բայց ախտանշաններ չունեն, տանն են: Նրանց եթե հաշվեն, մահացության տոկոսը կնվազի: Ինձ թվում է՝ բոլորն են հասկանում, որ անսպասելի էր: Սկզբում դիմակ կրելն էին ծաղրում, հետո սրճարանները փակում են, բայց մարդիկ գնում են սուրճ խմելու: Լրջացավ, երբ արգելեցին ամեն ինչ:

Սկզբում հորդորում էին չհավաքվել: Բարերը փակվում էին երեկոյան 6-ին: Մարդիկ դեռ չէին անհանգստանում. գնում էին սուրճ խմելու: Իսկ բարում պահպանել սահմանված հեռավորություն և այլ կանոններ՝ բարդ է: Բարն աշխատում է, ուրեմն կարելի է գնալ: Այդ պատճառով էլ սկզբում լուրջ չէին վերաբերվում:

Դա հասկանալի է այնքանով, որ ամեն ինչի ականատես չես: Եթե Բերգամոյում լինեիր, որտեղ բոլորը մահանում են, այլ կերպ կվերաբերվեիր: Երբ ամեն ինչ փակվեց այստեղ, մարդիկ սկսեցին հասկանալ, որ իրոք լուրջ է: Ռապալլոյում խուճապ չկա, բայց մարդիկ սկսում են տառապել: Չի կարելի տանից դուրս գալ, ոչինչ չի կարելի անել. անօրինական է, կձերբակալեն:

Գնումների համար կարելի է գնալ սուպերմարկետ՝ լրացնելով ձևաթուղթը, բայց տանն ամենամոտը: Ավելի հեռուն՝ տուգանք՝ 200 եվրո: Կարող ես ոստիկանին ստել, բայց, ենթադրվում է, ստուգելու են:

Առևտրի հորդորում են գնալ 3-4 օրը մեկ, ընդ որում՝ միայնակ: Բայց դա շատ դժվար է՝ ծանր է, կամ ոմանք շատ են գնում միանգամից, և մյուսներին ինչ-որ բան բաժին չի հասնում. հաճախ են ապրանքները սպառվում:

Սկզբում մտածում էինք՝ մինչև ապրիլի 3-ն է ամեն ինչ փակ լինելու. 10 օր ընդամենը, բայց հիմա արդեն պարզ է, որ դա բավարար չէ. երկարացնելու են: Դպրոցների և համալսարանների մասին արդեն հայտարարել են: Ասում են՝ Իտալիայում գործազուրկները 25 միլիոնով կավելանան: Թոշակառուներին չհաշված: Այդ մասին հոդվածներ էլ եմ տեսել:

Ցանկանում եմ, որ ձեզ հետ էլ նույնը տեղի չունենա: Որ նման մահացություն չլինի: Կարող են ամեն ինչ թաքցնել, բայց սկանդալը կսկսվի, երբ մարդիկ սկսեն մահանալ, ինչպես Բերգամոյում, որտեղ դիմեցին բանակի օգնությանը՝ դիերը տեղափոխելու համար: Որովհետև օրական 700 մարդ է մահանում: Դա թաքցնել չի լինի նույնիսկ Ռուսաստանում:

Հ.Գ

Կան տարբեր կանխատեսումներ. ասում են, որ պանդեմիան երկար կտևի, և պետք է հարմարվել: Թվում է՝ ոչ ոք ոչինչ չգիտի, գիտնականներն ուսումնասիրում են խնդիրը: Հնարավոր է՝ ձգձգվի, մինչև պատվաստանյութը ստանան: Գուցե՝ աշխարհն ընդհանրապես փոխվի ու մենք պիտի հարմարվենք, որ պանդեմիաներ կլինեն: Ժամանակ առ ժամանակ կարիք կլինի կամավոր ինքնամեկուսանալ: Աշխարհը փոքր է, այդ պատճառով էլ վիրուսն այդպես տարածվեց: Հոդվածներից մեկում նշվում է, որ կարող է 1-2 տարի տևել սա: Կարելի է միջոցներ ձեռնարկել, սահմանափակել, բայց վիրուսն անմիջապես չի անհետանա: Պարբերաբար կարանտինի անհրաժեշտություն կլինի: Մարդկությունը պետք է հարմարվի: Երկու տարի: Բայց այդ ընթացքում աշխարհը կարող է իսկապես փոխվել:

Վարկած կա, որ վիրուսը ստեղծել են՝ մարդկանց վերահսկելու համար: Ճամփորդելու համար այլ երկրներին ավելի շատ տվյալներ ներկայացնելու անհրաժեշտություն կլինի: Եվ այլն…»