Դոնբասի դեմ պատերազմն ամբողջ աշխարհում բազմաթիվ հակամարտություններ կարթնացնի
Ռազմական ճանապարհով խնդրի լուծումը կարող է վարակիչ դառնալ, մինչդեռ աշխարհում սառեցված հակամարտությունները բազմաթիվ են` Եվրոպայից մինչև Ճապոնիա (Արևելյան Պրուսիա, Կալինինգրադ, Մերձդնեստր, Թայվան, Կուրիլներ և այլն): Ղրիմի ու Դոնբասի դեպքում «արցախյան դիպաշարի» կրկնությունը կարող է արթնացնել դրանք:
Օրերս Գերմանիայի, Ֆրանսիայի և Ռուսաստանի ղեկավարներն առցանց հանդիպում են ունեցել, որտեղ քննարկել են Բելառուսում, Սիրիայում, Լիբիայում և Ուկրաինայում տիրող իրավիճակը: Վերջինը խիստ անհանգստացնում է Կիևին, քանի որ այնտեղ համարում են, որ իրենց ճակատագիրն այլոք են վճռում` առանց իրենց: Ենթադրվում է, որ «նորմանդական քառյակին» փոխարինելու է գալիս «մեծ եռյակը», որը պետք է փոխգործակցի` լուծելու ոչ միայն համաեվրոպական, այլև համաշխարհային խնդիրներ:
Նման ոչ ֆորմալ եռակողմ հանդիպման հապճեպությունը, ինչպես նշվում է, պայմանավորված է Դոնբասի և Ղրիմի շուրջ ահագնացող պատերազմի վտանգով: Համացանցում տարածվում են Ուկրաինայի և Ռուսաստանի զինված ուժերի ռազմատեխնիկան փոխադրող շարասյուների տեսանյութերն ու լուսանկարները: Վաշինգտոնի աջակցությամբ Կիևի կողմից «արցախյան դիպաշարի» կրկնության հավանականությունը մեծ է գնահատվում:
Ներկայումս ՌԴ ՊՆ-ի համար նոր գլխացավանք է համարվում ոչ միայն Դոնբասի չճանաչված հանրապետությունների վրա հարձակումը, այլև` ռուսական Ղրիմի: Սակայն հարցադրում է հնչում, թե ինչո՞ւ են Ուկրաինային աջակցող Գերմանիան և Ֆրանսիան այս անգամ որոշել «Կիևի թիկունքում խոսել Ռուսաստանի հետ»:
Համարվում է, որ ոչ Բեռլինը, ոչ էլ Փարիզն իրականում լիարժեք ռուս-ուկրաինական պատերազմ չեն ցանկանում: Անցանկալի են հատկապես դրան հաջորդող շրջանում տեղի ունեցող գործընթացները:
Էրդողանը ոգեշնչում է, ԱՄՆ-ն` սատարում, բայց Գերմանիային ու Ֆրանսիային ձեռնտու չէ
Ուշադրություն է հրավիրվում վերջին տարիներին ակտիվորեն ընթացող գործողություններին, որոնք ենթադրում են ոչ միայն Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի, այլև` Առաջինի արդյունքների վերանայում:
Այսպես, Թուրքիան ռազմական ճանապարհով զավթել է Սիրիայի հյուսիսային շրջանները: Թուրքական զորքերը հայտնվել են Լիբիայում` վերջինիս ստանալով մայրցամաքային` էներգետիկ պաշարներով հարուստ շրջաններ ունեցող ջրբաժանի սահմանների վերանայում` հօգուտ իրեն: Թվում է` թուրքերը պատրաստ են պատերազմել նաև հույների դեմ` հանուն կղզիների: Ընդգծվում է, որ Թուրքիան նաև Ադրբեջանին օգնել է ռազմական ճանապարհով լուծել Արցախյան հակամարտությունը, իսկ այժմ հայացքն ուղղել է դեպի Միջին Ասիա:
«Սուլթան» Էրդողանը, ինչպես համարվում է, ոգեշնչել է Կիևին` Դոնբասում դիմելու արկածախնդրության: Եթե Վաշինգտոնը սատարի, ապա Ուկրաինայի ԶՈՒ-երը կարող են հարձակվել նաև Ղրիմի վրա: Սա կարող է հանգեցնել լուրջ հետևանքների, որոնք ձեռնտու չեն Գերմանիային և Ֆրանսիային:
Նախ` ռուսական զորքի հակահարձակման դեպքում Եվրամիությունը հարկադրված կլինի Մոսկվայի դեմ նոր պատժամիջոցներ կիրառել: Բեռլինի համար դա առաջին հերթին նշանակելու է «Հյուսիսային հոսք-2»-ի անփառունակ ավարտ: Բացի այդ` ԵՄ-ի և ՌԴ-ի տնտեսական համագործակցությունը մեծ վնասներ է կրելու:
Երկրորդ` Կիևը կարող է ռազմական աջակցության համար դիմել ՆԱՏՕ-ին և խնդրել իր տարածքում դաշինքի զորքերի տեղակայում: Դրա օրենսդրական հիմքերն արդեն առկա են: Համարվում է, որ եթե Ուկրաինայում հայտնվեն գերմանական և ֆրանսիական ուժեր, ապա Մոսկվայի հետ հարաբերությունները խիստ կվատթարանան:
Երրորդ` ԱՄՆ-ը Ռուսաստանի և Ուկրաինայի միջև ռազմական բախման առիթը կօգտագործեն` միջուկային հրթիռները «Մոսկվայի ագրեսիայի զսպման» պատրվակով Եվրոպայում տեղակայելու համար: Ի պատասխան` ռուսական ռազմավարական նշանակության հրթիռային զորքերը (ՌՆՀԶ) նշանառության տակ կվերցնեն համապատասխան երկրները: Եվրոպացիներին դա բնավ ձեռնտու չէ:
Ռազմական ճանապարհով հարցի լուծման հետևանքներն աշխարհի համար
Սակայն դրանք դեռ բոլոր հնարավոր բացասական հետևանքները չեն: Ռազմական ճանապարհով տևական հակամարտության լուծումը կարող է վարակիչ դառնալ: Մոլդովան և Ռումինիան նույնպես կարող են դիմել Մերձդնեստրի խնդրի ռազմական լուծման:
Ճապոնիան կարող է ծովային շրջափակման ենթարկել Կուրիլյան կղզիները` դրանք վերադարձնելու նպատակով: Պեկինը կփորձի վերջնականորեն լուծել «թայվանյան հարցը»` իր դեմ հարուցելով ամերիկյան և եվրոպական պատժամիջոցներ, բարդացնելով հարաբերությունները Գերմանիայի և Ֆրանսիայի հետ, ինչը ձեռնտու կլինի միայն ԱՄՆ-ի համար: ՆԱՏՕ-ն կարող է շրջափակել Կալինինգրադի մարզը: Ենթադրվում է, որ այդ դեպքում այն կվերադառնա Գերմանիայի կազմ, սակայն սեղանին կդրվի նաև Երկրորդ աշխարհամարտի արդյունքում Լեհաստանին անցած Արևելյան Պրուսիան: Դա արդեն կարող է հանգեցնել ներեվրոպական հակամարտության:
Այս ամենը համեմատվում է լեռից արձակված ձնագդիի հետ, որը կվերածվի իսկական ձնահոսքի, որը կավերի իր ճանապարհին ընկած ամեն բան: Մերկելը, Մակրոնը և Պուտինը, ինչպես նշվեց, քննարկել են ոչ միայն Ուկրաինայի, այլև Սիրիայի և Լիբիայի հարցերը: Համարվում է, որ այս «մեծ եռյակի» ընդհանուր հետաքրքրությունը կայանում է նրանում, որպեսզի չսկսվի անվերահսկելի գործընթաց:
