Թուրքերին օգնած Իսրայելն այսօր թուրքերից է պաշտպանվում․ Հայաստանը զգուշացնում էր

Դեռևս ամիսներ առաջ Իսրայելը մեծ ծավալներով զինում էր Ադրբեջանին՝ Արցախի դեմ պատերազմի համար, իսկ Իսրայելի նախարարների կաբինետի ղեկավարը նույնիսկ առաջարկել էր մարդասիրական օգնություն ցուցաբերել Հայաստանին։ Այդ օգնությունից ՀՀ իշխանությունները հրաժարվեցին՝ հայտարարելով, որ Իսրայելը թող այդ օգնությունը վարձկաններին ուղարկի, որոնց Թուրքիան տեղափոխում է Արցախ և որոնց Իսրայելն ու Անկարան զինում են։ Այդ մասին նշել էր նաև Նիկոլ Փաշինյանը՝ Իսրայելին խորհուրդ տալով սատանայի (թուրքերի) հետ համագործակցության սխալ ճանապարհը չընտրել։

Ինչպես հիշեցնում են՝ աշնանը հրեաները թուրքերի հետ միասին 44 օրվա ընթացքում արեցին ամեն ինչ, որպեսզի ավելի քան 4 հազար հայ զինծառայողներ ու քաղաքացիական անձինք զոհվեն, շուրջ 10 հազարը վիրավորվեն, իսկ ներկայումս Թուրքիան Իսրայելի դեմ է։ Նշվում է, որ մի քանի հարյուր մլն դոլար վաստակելու համար հայկական հազարավոր ընտանիքներ են դժբախտացել, բայց դրա արդյունքում Թուրքիայի հետ հարաբերությունները չեն ջերմացել։

Համարվում է, որ ներկայումս Թուրքիան Իրանից առավել աջակցելու է արաբների գործողություններին՝ պատշպանելով սեփական շահերը, որոնք ոչ մի առնչություն չունեն Իսրայելի հետ։ Մեծ հաշվով՝ Հայաստանի հետաքրքրությունների տիրույթում նույնպես չպետք է լինի Իսրայելը, սակայն նրա կործանումն այնքանով ձեռնտու կլինի, որ Ադրբեջանը կզրկվի զենքի հիմնական մատակարարից։

Աղբյուրը զարմանալի չի համարում, որ առաջիկայում Արցախի դեմ իսրայելական զենքերով կռված վարձկանները հայտնվեն Իսրայելի սահմաններին։

Մերձավոր Արևելքն այնպիսի բարդ տարածաշրջան է, որ Արցախում տեղի ունեցածն անպայման ազդեցություն ունենալու է Իսրայելում տեղի ունեցածի վրա։ Արցախյան պատերազմը ցույց է տվել, որ Իսրայելն ու Արցախը մեկ սխալի պետություն են, հարցն այն է՝ Իսրայելն այդ սխալը թո՞ւյլ է տվել, թե՞ ապագայում թույլ կտա՝ խաղարկելով Թուրքիայի հետ։ Վերջինը, ինչպես սպասվում է, իր խոսքը Պաղեստինում դեռ կասի։

Հայերը լավ հարաբերություններ ունեն ինչպես հրեաների, այնպես էլ պաղեստինցիների հետ։ Պաղեստինում կան հայկական եկեղեցիներ, կենտրոններ և այլն։ Նրանց հնարավոր չէ մեղադրել թուրքերի հետ համագործակցության մեջ, քանի որ Պաղեստինը պատրաստ է ընդունել ցանկացածի աջակցությունը՝ հանուն իր ժողովրդի անվտանգության։

Ուշագրավ է նաև, որ Գազայի 400 քառ․կմ-անոց տարածքում ստեղծվում են հզոր զինատեսակներ, մինչդեռ Հայաստանը, ինչպես նշվում է, իր 40 հազար քառ․կմ տարածքում 26 տարի չկարողացավ ապահովել անհրաժեշտ սպառազինության արտադրությունը։

Համարվում է, որ Հայաստանի իշխանություններն ավելորդ անգամ չպետք է մասնակցեն հակամարտությանը, հատկապես երբ նրանցից ոչինչ կախված չէ, իսկ Իսրայելում և Պաղեստինում հայերի թիվն այնքան է նվազել, որ նրանք նույնպես որոշիչ դերակատարում չեն կարող ունենալ այս հարցում։